Duurzaam beheer
Juni 2009, de Provincie Overijssel publiceerde haar visie over de N340. Een zorgvuldig stukje ambtelijk huiswerk. Kort daarvoor schreef de Gemeente Zwolle in een ambtelijke reactie haar lof naar de Provincie, met name over de zorgvuldigheid van werkwijze en besluitvorming.
En deze weg staat niet op zich zelf. Gebied Hessenpoort, projecten Ikea/Van der Valk/Rijkswaterstaat, Infrastructuur, Vechtdal en Berkum.
Het is erg druk op dit kleine stukje Zwolle.
De ene na de andere zienswijze, informatiebulletin of inspraakronde krijgen wij aangereikt of toegezonden. Onze overheid stelt alles in het werk om het ons naar de zin te maken. Of wil voorkomen fouten te maken en wenst alles in het werk te stellen om verwijtbaar handelen te voorkomen.
Jammer is alleen dat van werkelijke inspraak of samenspraak over de inrichting van de openbare ruimte en ons leef- en werkklimaat nog maar nauwelijks sprake is.
Wat we wel krijgen aangereikt is een flinke portie ambtelijke zorgvuldigheid, welke zich met name kenmerkt door een gebrek aan passie en een overdaad aan regelgeving.
Althans zo blijkt op het eerste gezicht uit alle stukken, brieven en informatiebulletins. Achter de schermen, ver weg van de burger, worden visies, ideeën en suggesties vertaald naar concrete plannen. Een mooi voorbeeld is de ontwikkeling van Hessenpoort. Door politici én ambtenaren werd eind jaren negentig op de eerste vergadering van de klankbordgroep Hessenpoort in alle toonaarden zo'n beetje alles ontkent wat nu, 10 jaar later, de normaalste zaak van de wereld lijkt. Ikea? onmogelijk, ondenkbaar en volledig uit de lucht gegrepen. De werkelijkheid is echter anders, de omgeving is drastisch veranderd en het lijkt nog maar het begin te zijn.
Nu, 10 jaren later, lijkt de mens nog steeds niet veel geleerd te hebben. Nog steeds heeft zo'n beetje iedereen een mening over het Landgoed en zijn omgeving. In de pers, ambtelijke stukken, structuurvisies en onderzoeksrapporten, iedereen 'vindt iets', vaak zonder enige onderbouwing, onderzoek of overleg.
Zo lijkt een groot deel van het "omgekapte" bos plaats te moeten maken voor de aanleg van een weg. Velen zijn hier op tegen omdat het bos behouden moet blijven.
Dat met name een herstructurering ook, of juist, kansen biedt is elders reed vele malen bewezen. Het vereist wel tactisch beleid en verantwoord beheer (duurzaamheid).
Duurzaam beheer is niet gebaat bij zaken alleen maar te houden zo als het is. Bomen heb niet het eeuwige leven en een Landgoed moet onderhouden worden. Indien wij, met de kennis en inzichten van nu, de mogelijkheden onderzoeken en uitnutten van duurzaam inrichten en beheren, dus ook van het Landgoed, dan biedt dit wellicht, of juist, mogelijkheden om het Landgoed Dijkzicht te behouden. Hiervoor is echter veel meer nodig dan alleen maar roepen dat alles bij het oude moet blijven.
In ieder geval heel hard werken. En vooral iedereen informeren en ruimte bieden voor inspraak.
Boan Kattenberg